Leren doe je onderweg…

…een veelvuldig gemaakte opmerking in een sollicitatiegesprek is de verwijzing naar jarenlange ervaring. Maar wat heb je daaraan als je het niet laat zien, of niet kunt laten zien. Alles wat je leert krijgt pas waarde als je het toepast en deelt met anderen. Leren is een levenslange reis…

Nooit te oud om te leren

Op mijn 40e startte ik mijn HBO op de SOSA, gevolgd door de VO bij HanzeConnect en aansluitend nog een Leergang van Saxion. Nu, jaren later en cursussen verder, ben ik afgelopen donderdag opnieuw gestart met een opleiding. Deze keer een Master aan de AOG. De kerndocent Philip Wagner vergeleek de opleiding met een reis. Uit mijn omgeving krijg ik uiteenlopende reacties op mijn reis. Van: “stoer dat je op jouw leeftijd nog aan de studie gaat”, tot “Waanzin, al die boeken en verslagen voor die laatste paar jaar werken…”. In alle gevallen wordt de leeftijd meegenomen. Jammer…

De metafoor van het rennen

Op mijn 41e begon ik met hardlopen. Ik wilde fitter, sterker en lichter. Ik leerde van een trainer hoe je het meest efficiënt kon trainen. Toen ik 44 was liep ik mijn snelste tijd op de 10 kilometer; net onder de 40 minuten. Wat was ik trots! Deze ervaring was zo intens, dat ik op mijn 46e besloot anderen ook te leren wat ik wist en wat ik kon en werd zelf trainer. Gaandeweg de reis ontwikkelde ik een eigen manier van “les geven” met m’n eigen ingrediënten en een eigen smaak. Ook toen waren de reacties divers. Van “Stoer” tot “Doe toch rustig aan, je bent al bijna 50!” Ook hier lijkt leeftijd een barrière om te mogen leren. Jammer…

Ervaring is iets wat je krijgt vlak nadat je het nodig had.

Het meisje en de slak

Zaterdagmorgen startte ik mijn hardlooprondje, toen ik na ca. 3 kilometer stopte om beide veters opnieuw te strikken. Vlak voor me wandelde een vrouw met een meisje van een jaar of vier. Ze stonden stil en het meisje liep naar me toe terwijl ik gehurkt de veter uit de knoop probeerde te halen. “..Wat doe jij…?” vroeg ze. “Mijn veter strikken” antwoorde ik. “Waarom dan…?” Hmmmm… “Om mijn reis voort te zetten!” “Waar ga je heen dan?” Blijkbaar moet je ergens heen als je op reis bent. “Naar huis…” zei ik gevat. En ik had nog gelijk ook. Ze leek tevreden met het antwoord tot ze om zich heen keek op het fietspad. Tientallen naaktslakken kruisten elkaars slijmspoor en hadden geen interesse in het meisje nog in mij. Ik zag een wolkje boven haar hoofd ontstaan en ja hoor: “Zijn die ook op reis naar huis?” Terwijl ze mij met grote ogen aankeek pakte de moeder haar bij de hand, lachte naar mij en zei tegen haar: “Kom wijsneus. Wij gaan ook op reis, net als die meneer en die slakken. Wij gaan ook naar huis”.

Toen ik mijn veters gestrikt had en opstond en verder wilde hardlopen, draaide het meisje zich om en riep: ”Bedankt…”.  Blijkbaar had ik haar iets gegeven, misschien wel geleerd. Alles en iedereen reist en leert op eigen manier en eigen tempo…

Ga je mee op reis?

Alles wat ik heb geleerd wil ik met je delen. Alle boeken mag je lenen, alle schema’s gebruiken en als je een rondje met me wilt hardlopen vertel ik je graag over mijn reis. Wil je weten waar mijn reis gestart is? Lees het hier.

Voel je vrij mijn blogs te delen, mij te volgen of uit te nodigen.

Voor nu een mooie dag!

Groeten Hink

Plaats een reactie