Liegen mag (niet)…

…eerlijk duurt het langst! Ik was zeven en speelde met vriendjes bij oma. Ze betrapte mij er op dat ik jokte bij het uitdelen van snoepjes. Ze keek me streng aan maar zei niets. Alles wat ik te veel van haar kreeg verdeelde ik stiekem onder mijn vriendjes die nooit snoep kregen. Vriendjes blij, ik blij. Ik vond dat ik het goede deed en was gelijktijdig niet eerlijk. Liegen mag (niet)…   

Diep van binnen…

Als puber van 14 sloot ik me in Zuidlaren aan bij de padvinderij. Lekker buiten, zelf hout kappen, fikkie stoken en dan noodverbandjes leren aanleggen. Het logo van de scouts fascineerde mij. De uitleg – ooit gekregen van onze hopman – stond voor mij symbool voor wat ik wilde nastreven in mijn leven (al was ik nog maar 14, maar toch). “Een padvinder is eerlijk, een padvinder is trouw, een padvinder is hulpvaardig, een padvinder zet door en zo nog zes waarden. Tijdens mijn installatie heb ik plechtig beloofd mij daar aan te houden. Iedere zaterdagmiddag naar ons troephuis aan de ijsbaan en mij wentelen in allerhande rituelen van vlag hijsen tot overvliegen en van heitje voor een karweitje tot kampvuren op het Pinksterkamp in Anloo. Alles met de belofte op zak.

 

 

Een plaatje voor altijd…

Ik wilde de waarden van de scouting zo graag uitdragen. Niet enkel omdat het van de scouting was, maar omdat het van mij was. Ik wilde het in een tattoo. De Franse lelie nieuwe stijl met een touwtje er om en de sterretjes in de blaadjes. Liefst nog in kleur. Bij mijn ouders had ik geen enkele kans. Ook niet in de familie. Zelfverminking was het. Je wist niet waar je aan begon. Het was een opwelling en het kon er NOOIT meer af. Tja, inmiddels was ik 17 en net iets te braaf om het stiekem te doen. Ondertussen had ik de lelie op mijn schooltas, schoolagenda en brommerhelm geplakt. Iedereen mocht zien waar ik bij hoorde en wat ik uit wilde dragen. Op mijn 18^e kreeg ik van mijn ouders een zilveren tweelaags onyx zegelring. En je raadt het al…een gravure van de lelie.

Mijn kernwaarden…

Al die jaren tot nu heb ik me ontwikkeld tot wie ik ben (en ik ben er nog niet…) Tijdens allerhande mooie gesprekken, leerzame workshops en lange duurlopen kon ik meer betekenis geven aan de lelie. Mijn kernwaarden tekende zich steeds scherper af. De top 10 bleef ongewijzigd, maar naarmate de tijd verstreek roerde het zich in de top 3. Ik durf te stellen dat mijn huidige kernwaarden het echte fundament zijn van mijn voelen, denken en doen.

Nu, 40 jaar later, veel ervaringen rijker en illusies armer, is het dan zover. Woensdag 6 november heb ik mijn tatoeage laten zetten. Weliswaar een gestileerde variant van wat ik ooit op mijn schouder wilde, maar hij staat er! Waar ik ook ben en wat ik doe, mijn morele kompas heb ik altijd bij me. Als het spannend wordt helpt ze mij bij ethische dillema’s.

 

Kernwaarde 1: Nieuwsgierigheid

Als ik als kind niet was gaan kruipen, stiekem de straat uitliep zonder dat mijn moeder het wist en vaak eigen routes bedacht op de mountainbike, dan had ik nooit ontdekt wat ik nu weet, nooit gezien waar ik nu ben geweest. Nieuwsgierigheid stelt me ook in staat uitdagingen aan te gaan, het avontuur op te zoeken, innovaties helpen uit denken en netwerken op te zetten. De vraag achter de vraag. Nieuwsgierigheid is tijdloos en van alle tijden…

“Nieuwsgierigheid brengt je verder…” (HS)

Kernwaarde 2: Vrijheid

De antoniem van zwart is wit; het één bestaat bij de gratie van het ander. De antoniem voor vrijheid is minder scherp. Gevangenschap, slavernij en controle zijn worden die opdoemen. In alle drie benamingen schuilt een zekere afhankelijkheid, een machtsverhouding en ontbreekt wederkerigheid. Voor mij is vrijheid synoniem voor mogen ontwikkelen, mogen leren en mogen falen. Alles op een manier die het beste bij me past. Daarbij is controle de illusie van maakbaarheid.

“Controle knaagt aan vrijheid en ontwikkeling…” (HS)

Kernwaarde 3: Liefde

In onze huidige steeds sneller wordende (digitale) wereld gaan we vaak letterlijk aan elkaar voorbij. Daarbij vinden we vaak van alles, worden normatief en raken uit dialoog. We verkillen en verharden en ontwikkelen soms haat jegens andersdenkenden. Polarisatie speelt op en voor- en tegenstanders gaan elkaar soms letterlijk te lijf. Ik kies anders, ik kies voor liefde. Open staan voor anderen en andersdenkenden, in gesprek gaan over wat je bezighoudt en wat je drijft. Zonder vooroordeel de wereld tegemoet treden wordt steeds moeilijker. De (social)media en technische innovaties kleuren ons beeld vaak negatief. Laten we aardiger voor elkaar zijn, nieuwsgierig zijn naar de ander, respect hebben voor andermans mening en elkaar in waarde laten. Vaker lachen, vaker een biertje drinken en samen hardlopen. Heb elkaar lief.

Mijn morele kompas…

De drie bladen van de lelie staat ook voor de grote helpt de kleine en de sterke de zwakkeren. Daarnaast is het middelste blad de richtingwijzer van mijn waarden. Een lelie staat ook voor bloei, zuiverheid en vergankelijkheid. En als je goed kijkt zie je de eerste letters van mijn gezinsleden, zij die mij het meeste lief zijn: Janke, Bas, Jesse en Lieke. Alles aan de binnenkant van mijn rechterarm. Voor mij zichtbaar en aan de arm die schrijft, die neemt en geeft (ook de snoepjes van oma), bedankt en wenst, leidt en stopt. Al met al een tatoeage met een verhaal, een moraal, een symbool van waarde.

Mijn kernwaarden vormen één geheel, net als de bladeren van de lelie. En eh… die tatoeage plaatsen was een fluitje van 2 uur. Er was blijkbaar 40 jaar nodig zover te komen.