De illusie van maakbaarheid

Bas was slechts 23 jaar… te jong om te sterven en te ziek om te leven. Vrijdag 28 februari 2020 is onze oudste zoon in onze armen overleden. In het bijzijn van zijn broer, zus en drie persoonlijk begeleidsters van de afgelopen jaren hielden Janke en ik hem vast tot zijn laatste hartslag. De leegte die zich dan aandient laat zich nauwelijks beschrijven. Tijdens de uitvaart hield ik een speech over de illusie van maakbaarheid en deed ik de belofte dat wat hij mijn geleerd had onverdund door te geven. Nu, een jaar later;  de illusie van maakbaarheid 

Mijn speech…

“We zijn hier niet om afscheid van je te nemen Bas. We zijn hier om collectief herinneringen op te bouwen en je onuitwisbaar in ons hoofd en hart te sluiten. We zijn hier om dat wat jij de wereld hebt gebracht onverdund door te geven aan anderen. Dat doen we met woorden, foto’s en muziek.

Een beperking is pas een beperking als iemand dat als zodanig beleefd. Ik denk niet dat jij je doofblindheid en jouw immobiliteit als een beperking hebt ervaren. Dwars door alles heen gaf jij je over aan de onzichtbare en stille wereld. Met een grenzeloos vertrouwen heb de jij moed getoond je onvoorwaardelijk open te stellen voor iedereen die je opzocht. Je hebt alleen maar gegeven Bas, je hebt nooit ergens om hoeven vragen omdat je alles kreeg. En je was met alles tevreden.

Je werd daarbij niet gehinderd door ego, boosheid of haat. Je maakt geen onderscheid in huidskleur, overtuiging of geaardheid. Voor jou is iedereen hetzelfde en kun je iedereen hetzelfde geven. Er is echter één uitzondering; dat is je moeder. Zij maakt wel degelijk het verschil en je laat dat overduidelijk zien, horen en voelen.

Als iedereen alleen maar geeft, hoeft niemand ooit iets te vragen (Bas ♥)

Jarenlang leek de wereld maakbaar. Je kreeg een PEG sonde omdat je niet zelfstandig kon eten, je kreeg een rolstoel omdat jij je niet zelfstandig kon verplaatsen, statafels, looprekjes, medicijnen, wandelwagens….

Maakbaarheid is uiteindelijk een illusie. Kneedbaar oké. We kunnen het leven vormgeven op een manier die past bij onze talenten en op een plek die dat mogelijk maakt. In ons gezin hebben we wat af geboetseerd zeg. Jij hebt onze creativiteit op de proef gesteld. En soms ook ons geduld. Maar jij bepaalde het tempo. Alles in kleine stapjes. Met al die kleine stapjes hebben we een tijdloos fundament gelegd onder een onvoorwaardelijke liefde. Jij gelooft in ons, wij geloven in jou.

Onze zorg en zorgen voor jou werden beantwoord met jou zorg voor ons. Die wederkerigheid is ongekend puur en bovenmenselijk. Je hebt in de afgelopen 23 jaar honderden mensen geïnspireerd en gestimuleerd. We zochten soms troost bij je. En je gaf het met je glimlach, je warmte, je ondoordringbare lege blik in je mooi blauwe ogen.

Zelfs toen je gezondheid op een glijdende schaal kwam bleef je lachen en dankbaar met alles wat we je aanboden. Toen echter het lachen – en dat was je handelsmerk – minder werd en zelfs uitbleef, werd duidelijk dat de maakbaarheid een illusie was. We hebben de laatste drie weken nog wat geboetseerd. We wilden er nog wat van maken, we wilden je niet verliezen.

In je laatste uren was je omringd door Jesse, Lieke, Ria, Fokje en Mariëlla terwijl Janke en ik naast je lagen op bed. Mama heeft je handjes dagenlang vastgehouden tot in de laatste minuten van je leven op aarde. Met een paar hummetjes, een paar tevreden zuchten stopte je hartje.

Op dat moment sloeg een enorme rukwind tegen ons huis. Iedereen in je slaapkamer voelde dat je werd meegenomen door de wind.

 

Je bent niet meer onder ons Bas. Je bent vanaf vandaag een herinnering. Een kostbare herinnering aan een heel bijzonder mens, onze zoon, broer, kleinzoon, neef en vriend.

Bas, je kwam hier met een bedoeling. Je hebt velen van ons onderwezen in de kracht van de beperking en de macht van de liefde.

Tijdens de volgende presentatie hoor je een lied door Stef Bos. Het is een live versie omdat het slechts één keer is opgenomen en eindigt met applaus. Ik zou het waarderen als we mee zouden klappen als eerbetoon aan een heel bijzonder mens.

Bas, ik ga je missen…”

www.basslagter.nl  www.meegenomendoordewind.nl  28 februari 2020 

Tijdens de dienst hebben de ca. 240 genodigden in de Magnuskerk na dit nummer een staande ovatie gegeven aan Bas. Het applaus klinkt nog iedere dag na in mijn hoofd. 

Wil je weten hoe het met me gaat? Klik hier.