Wat puzzelt jou?

…en ik mis hem. Elke dag. Zijn tederheid, liefde en verwachtingsvolle lege blik. Zijn geur, zijn geluidjes en zijn lach. En dat gemis zal er altijd zijn, want Bas is niet meer onder ons. De verleiding loert om die herinneringen dagelijks op te hoesten. Ik merk dat ik daardoor de rest van de wereld om mij heen minder scherp waarneem en gestaag vervreemd van mezelf en mijn omgeving.

Het is wat het is

Tijdens het voorlezen van mijn tekst naast zijn kistje in de kerk voelde ik me verbonden met hem en alle aanwezigen. Ik sprak over zijn vermogen verbindingen aan te gaan zonder woorden, zonder blikken. Ik sprak over de illusie van maakbaarheid, over de puurheid van het leven. Het gedichtje op de rouwkaart van Bas sprak mijn waarheid: “Het is wat het is…”

Nu de mist langzaam optrekt en de buitenwereld weer naar binnen kruipt ervaar ik het verdriet, de pijn en het gemis iedere dag anders. De tijd graaft stapje voor stapje een kloof tussen de dag van de uitvaart en de dag vandaag. Krampachtig probeer ik de kloof dicht te houden en wil ik blijven bij dat ene moment. Het moment van loslaten, gemis, pijn en verdriet. Het moment van zijn sterven.

De puzzel

Dat moment puzzelt mij. Het lijkt alsof alles in mij zich richt op dat ene stukje. Dat ene puzzelstukje. Nu diezelfde buitenwereld langzaam naar binnen kruipt, realiseer ik mij de complexiteit van de puzzel. Er zijn meer stukjes die het totaal maken…

Ik ben dus meer dan het vleesgeworden verdriet om Bas. Ik ben ook de gelukkige vader van Bas. De vader die met hem gefietst, gewandeld en gezwommen heeft. De vader die cadeautjes voor hem  kocht in een dierenspeciaalzaak (vanwege de hoge tactiele waarde) en muurschilderingen maakte (die hij nooit zag) om zijn kamer kleur te geven. En de vader die liedjes zong die hij nooit hoorde.

Het Hele plaatje

Het verdriet, de pijn en het gemis om Bas zal blijven maar ik ben meer dan dat. Ik ben ook de vader van Jesse en Lieke, de partner van Janke, de zoon, de broer, de zwager, de buurman, de student, de hardlooptrainer, de wadloopgids, de barkeeper en de collega van zovelen. Dat alles tezamen maakt mij tot wie ik (geworden) ben, en wie ik wil zijn. Dat alles is het plaatje en maakt mij Heel.

Alleen dan, alleen als ik Heel ben kan ik het verdriet, het gemis en de pijn omarmen waar nodig en loslaten waar het kan. Alleen als ik Heel ben kan ik er zijn voor mezelf en de ander. Alleen dan kan ik me verbinden met mezelf en aan jou. Ook zonder woorden en zonder blikken.

En mocht je willen weten hoe het nu met me gaat? Klik HIER

Voel  je vrij mij te volgen, je netwerk te delen of je vraag te stellen. Groet Hink