Het leek weer zo’n dag… een cursusdag. De derde in een reeks van acht, waarin complementair leiderschap in onze organisatie de boost krijgt die ze verdient. Samen met je complementaire maatje (in mijn geval dus een gedragswetenschapper) zouden we die dag op inhoud onze samenwerking onder de loep nemen en versterken. Echter, het leek zo’n dag.
Ubuntu
Daar stond het… Met koeienletters in de krant: “cliënten met een verstandelijke beperking”. BAM. Het onderscheid was gemaakt, het verschil geduid. “Met” impliceert dat er ook een categorie cliënten is “zonder”. Maar ja, zonder ben je geen cliënt. Woorden maken het verschil. Het bepaalt mede door welke bril je kijkt. Ook naar je medemens…
Mijn gedrag telt…
…opgetogen luisterde ik naar de woorden van mijn thesisbegeleider. Daar stond ik, tegenover hem, beide in toga in de indrukwekkende Martinikerk. Vanaf die plek is afgelopen eeuwen al zoveel gezegd, zoveel goeds beloofd tijdens huwelijken, uitvaarten en beëdigingen. Alles werd bekrachtigd met een handtekening. Maar wat is de waarde van die handtekening?