…je hebt vast niet alles gedaan wat je wilde doen toen je de deur van je werk achter je dicht deed. Met allerhande niet weg te drukken gedachten ga je naar huis. Kerstvakantie. Een weekje vrij om in januari opgeladen en vol energie en goede voornemens 2019 als vriend te begroeten. Maar hoe vrij zijn je gedachten? Die van mij verdienen extra aandacht…
Alsof de wereld vergaat
Mijn mailbox loopt vol met allerhande brandende mail. Graag retour voor de 12e, de 15e of de 18e december. De 20e mag eventueel ook nog. Alsof er bloed gaat vloeien als ik geen gehoor geef aan de dwingende oproep. Maar er vloeit geen bloed. Hooguit een spontaan kapot gebeten onderlip als de verzender mijn reactie leest; “wat doe jij op 32 december?”
Alles in perspectief
Een levertijd van 12 weken op een nieuwe leren bank nemen we voor lief. Een nieuwe collega die over zes weken kan beginnen in verband met haar opzegtermijn is vanzelfsprekend. Een aanstaande moeder die nog 28 weken te gaan heeft tot de uitgetelde datum vinden we vertederend. Maar oh wee…
“Ik zie twee blauwe vinkjes, waarom reageer je niet?” “Vanmorgen heb ik je toch gemaild en je laat niets van je horen…”. Volgens de routeplanner had je er al moeten zijn, waar blijf je?” “Ik heb je vandaag al vier keer gebeld en je neemt maar niet op, terwijl ik weet dat je aan het werk bent…”.
Met welke gedachte wordt jij wakker
Eerlijk is eerlijk…meer dan me lief is zijn mijn eerste gedachten aan mijn werk of aan mij studie. Niet vergeten Frans te bellen, visiedocument bijwerken en onder de douche nog even het gesprek voorbereiden van 11 uur. Tegen de tijd dat ik mijn baard heb getrimd ervaar ik uiterst subtiel mijn gezinsleden. Op een gepast ochtendtempo schuifelen ze door het huis en realiseer ik me dat mijn kids gisteren een toets hadden, dat mijn partner vandaag een kerstborrel heeft en mijn oudste zoon(tje) Bas vanmiddag weer een weekendje komt logeren.
Wil je iets meer weten over Bas? Lees deze blog.
“van alle spijtbetuigingen die ik van stervende gehoord heb, luidde er niet één: “Had ik maar meer tijd doorgebracht op kantoor”.”
Dr. Wayne W. Dyer
Een cadeautje van 24 uur
Stel he, gewoon stel…. dat je op oudejaarsavond tijdens het klinken van de glazen ineens alleen bent. Aan de eettafel, je bureau, op bed, onder de douche of gewoon in het toilet van je favoriete kroeg. Je kijkt op je horloge (nee, niet op je mobiel…) en je klokje schrijft 32 december! Vijf over twaalf op 32 december. Je hebt 24 uur voor jij je over kunt geven aan vuurwerk, vette oliebollen, zoenen met buren die je anders nooit zou zoenen en champagne. Wat zou jij doen?
Ik zou gaan wandelen met Bas, met Janke het hardlopen weer oppakken, van mijn twee andere kinderen hun toekomstdromen weer willen horen. Ik zou alle seconden, elke minuut, ieder uur willen delen met zij die met het liefst zijn. Ik zou mijn cadeautje direct met hun willen delen.
Op 1 januari 00:01 uur ben ik terug in 2019 en heb een nieuw goed voornemen; die 32e december verdeel ik over de 365 dagen van 2019 en gebruik ik als ik wakker word. Die eerste 4 minuten van de dag zijn voor mijn gezin. Ik heb namelijk maar één deadline. Wil je weten welke? Lees deze blog.
Voor nu mooie dagen een een ontspannen 2019 gewenst. Groet Hink