Deze vraag is mij de laatste weken vaak gesteld door collega’s, vrienden en dorpsgenoten. Alle vragenstellers (een uitzondering daargelaten) wist van ons leed, van ons onmetelijk verdriet. “Hoe gaat het met je…?” En het antwoord laat zich raden. Zelfs al voor de vraag mij tussen de aerosolen door heeft bereikt is het antwoord bij de vragensteller bekend: Het gaat gewoon kut met mij….
Vrijdag 28 februari is ons zoontje Bas in de armen van Janke en mij overleden. Na 23 jaar zeer intensieve zorg en even intensieve zorgen vallen we in een apocalyptische leegte. Niets is meer wat het was en alles voelt onecht. Behalve het verdriet en gemis. Er zijn geen woorden voor die recht doen aan het gevoel waar we mee te dealen hebben.
Hoe gaat het met je…. De worsteling van de vragensteller kleeft aan de vraag en is zichtbaar in zijn ogen en hoorbaar in de toon. Tja, welke vraag stel je aan iemand die net zijn kind heeft verloren. De vraag zal eerder bedoeld zijn als een blijk van medeleven en oprechte belangstelling.
Je kind verliezen is volgens mij het zwaarste wat je als ouder kunt meemaken. En wat was Bas een vechter, een optimist, een lachebek, een boefje, een versierder, een kameraad voor het leven. Voor zijn leven. Voor een leven waarin hij niets heeft gezien, niets heeft gehoord en alleen liefde heeft gevoeld. Met zijn kleine tedere handjes door je haar en op zijn gezicht de gelukkigste lach die je je kunt voorstellen. Het ging goed met hem.
Hoe is het met je… we vroegen dat ook aan Bas als hij terug kwam van de dagbesteding, van logeergroep, op M1 van het UMCG. Hoe is het met je Bas? Ook wij kennen de worsteling van de vraag. We hebben nooit een antwoord van hem gehad. Met woorden althans. Maar iemand die alleen maar liefde voelt communiceert anders. Van hart tot hart. Je hoeft elkaar enkel vast te houden en je voelt hoe het met de ander gaat.
We hadden een leven voor Bas, met Bas en nu zonder Bas. Rouwen is zowel een collectief als individueel proces waarin geen goed en fout is. Ik start de derde fase van mijn leven van “scratch on” met inbegrip van al mijn verworven kennis, opgedane ervaringen en door Bas verkregen inzichten. Ik hoop je binnen kort weer (digitaal) te mogen ontmoeten.
En als je wilt weten hoe het met me gaat? Kom dichterbij en je voelt het…
NB: Bas heeft een eigen digitaal monument gekregen. Een eerbetoon aan een groot mens. www.basslagter.nl