“Carel…Carel…Carel…” Al schreeuwend stoof Grietje het kantoor van de begeleiding binnen. “Carel!” zei ze, “Daar….”. Als door een wesp gestoken vlogen de begeleiders overeind en volgden de vinger van Grietje. Daar lag Carel. Schuddend op de grond en een verkrampt gezicht. Dit was niet goed. Helemaal niet goed.
Korte verhalen
Voor wie verander jij?
…na twee kilometer liepen de tranen over mijn wangen. Toen ik twee weken geleden (weer eens) had besloten aandacht aan mijn vitaliteit te besteden, wist ik waar de verandering zat; eten, drinken en bewegen. En nu, in de vroege zondagochtendzon, werd ik tijdens het hardlopen overspoeld met een mix van fysieke en mentale pijn. Wil ik dit echt?
Wie organiseert jou?
…klahaaaaar… pahaaaaap klahaaaaar. Ze waren een jaar of vier. De zelfstandigheid nam toe en ze wilden zelf een “drukkertje doen”. Met de wc deur op een kier en de voetjes van de grond zaten mijn kinderen gebiologeerd te wachten tot de grote boodschap verdween in de diepte. En op dat moment werd er een apèl gedaan op mijn veegvaardigheden. Klahaaaaar!