…opgetogen luisterde ik naar de woorden van mijn thesisbegeleider. Daar stond ik, tegenover hem, beide in toga in de indrukwekkende Martinikerk. Vanaf die plek is afgelopen eeuwen al zoveel gezegd, zoveel goeds beloofd tijdens huwelijken, uitvaarten en beëdigingen. Alles werd bekrachtigd met een handtekening. Maar wat is de waarde van die handtekening?
Mijn eerste handtekening
Op de lagere school stond ik alom bekend om mijn vrije hand en creatieve manieren om mijn tekeningen herkenbaar te maken als de mijne. Een handelsmerk zeg maar. Er zat nog geen consistent patroon in de krabbels, maar het was duidelijk anders dan de anderen. De basis voor een herkenbare en unieke handtekening was gelegd. Mijn krabbel stond garant voor iets eigens, iets unieks. En het bleef niet bij potloden, krijt, wasco en verf. Ik had al snel ontdekt dat je met vragen stellen verder kwam. Soms een grote mond, net iets te bijdehand, maar bovenal een minikunstenaar die zijn publiek vermaakte.
Een serieus probeersel
Dan kom je ineens terecht in een wereld van protocollen, procedures en documenten waar je handtekening vereist is. Mijn padvinderszakboekje, mijn Havo diploma, en mijn eerste schilderijen. Sommige op de muur, anderen op papier of doek. Alles voorzien van een eigen gemaakt merkbeeld. Ik hield van krullen. Zo’n ouderwetse handtekening die ik wel eens gezien had op oude documenten van mijn overgrootouders. Zwierig en intens, gracieus en beslist. Onder mijn muurschilderingen plaatste ik een “vlotte” Hink. Zo’n reclamestijl. Ik markeerde waar ik voor stond.
“Woorden maken het verschil en beelden zeggen alles.”
En dan wordt het echt
Inderdaad. Mijn huwelijk met Janke hebben we beide bekrachtigd met een fiere handtekening. Een ceremonieel gebaar waarvan ik echt niet wist (en nu nog steeds niet) wat ik bekrachtigd heb met mijn krabbel. Mijn eerste arbeidscontract, een handtekening voor het ontvangst (en beheer) van mijn Uzi in 82-5. Mijn handtekening had alles te maken met verantwoordelijkheid. Bij onzuiverheden, vermissingen, beschadigingen of niet nakomen van mijn belofte was er altijd wel iemand te vinden die met een strenge wijsvinger wees op mijn handtekening, mijn verantwoordelijkheden. Janke heeft trouwens nooit ergens moeilijk over gedaan.
Een handtekening zegt (n)iets…
Met het behalen van mijn rijbewijs, het trouwen met Janke, het opmaken van een studieovereenkomst en het afsluiten van de hypotheek is de handtekening niet meer dan een symbool voor integriteit. Met mijn krabbel beloof ik iets, beloof ik mijn best te doen als het spannend word, beloof ik trouw te zijn als de verleiding loert en beloof ik naar eer en geweten mijn gemaakte afspraken na te komen. Het is echter geen garantie, maar een intentie. Garanties zijn zeldzaam in het leven.
Gedrag als krabbel
Mijn handtekening is iets waard. Je mag mij aanspreken op mijn gedrag. Altijd. En je mag mij wijzen op de afspraken waar ik mijn handtekening onder heb gezet (en natuurlijk ook toezeggingen waar geen krabbel aan te pas komt). En net zoals mijn gedrag zich afstemt op de veranderende tijdgeest, verandert ook de waarde van mijn krabbel. Nieuwe eisen matchen niet altijd met oude intenties. De waarde verandert, de intentie blijft.
Mijn mastertitel
Even terug naar het heden. Daar zit ik dan. In mijn toga en met afstudeerhoed neem ik plaats aan een grote eikenhouten tafel. Wie weet wat hier allemaal met een vlotte pen of ganzenveer bekrachtigd is. Nu is het mijn beurt. Naast de drie handtekeningen van de examencommissie zet ik mijn krabbel. Mijn handtekening. Ik doe dat met de intentie goed te doen. Mijn academische vaardigheden te etaleren en kennis te delen. Een krabbel die beloofd mijn best te doen verder te kijken dan mijn Wifi reikt, nieuwsgierig te blijven naar het onbekende en trouw te blijven aan mijzelf. Je herkent een Picasso zonder zijn naam op het doek te zien, je herkent de rijstijl van Max verstappen zonder dat je zijn gezicht door het helmglas ziet en het zou mooi zijn dat je mijn leiderschapsstijl herkent, zonder mijn masterdiploma er naast te leggen.
Mijn gedrag is mijn handtekening!
…en waar staat jouw handtekening voor?
Mijn handtekening staat voor contact, vanuit gelijkwaardigheid, de samenwerking, zonder eigen interpretatie en oordeelsvorming. Het (op) staan voor diegenen die te vaak afhankelijk zijn van anderen en diegenen die zich aan de oppervlakte niet/minder goed laten zien, beseffend wat er op het spel staat.