Ik heb maar één deadline… en jij?

…zeg nou eerlijk, heb jij alles afgerond voordat je je afwezigheid assistent hebt aangezet? Een leeg bureau en een leeg hoofd? Alle mail nog beantwoord die al dagen (of weken…) ligt te wachten in je overvolle mailbox? Nee? Ik ook niet.

Afgelopen jaar was er eentje vol veranderingen. Afscheid van Lopenenzo en de Leefstijlacademie, nieuwe baan als leidinggevende bij NOVO, kinderen op weg naar volwassenheid, een partner die een master gaat doen en veel nieuwe contacten.

Ik heb het zelfstandig ondernemerschap ingewisseld voor een baan waarin ik mag ondernemen. Een geheel andere wereld maar met dezelfde passie beleefd. Als leidinggevende (past beter bij mij als “manager”) is het o.a. mijn verantwoordelijkheid zorg te dragen voor het (laten) uitvoeren van processen. Let wel: tijdig uitvoeren van processen. En ik snap dat!

Alles heeft een volgorde en alles heeft een beperkte houdbaarheid.

Het is dus zaak om de goede dingen te doen en de dingen goed te doen.

We maken ons druk om allerhande zaken die we van buitenaf aangereikt krijgen. Soms zo druk dat we onszelf voorbijrennen. Bijna struikelen in het zicht van de finish en eenmaal over de streep voor dood neervallen. Buiten adem en niet of nauwelijks nog in staat iets zinnigs uit te brengen, laat staan direct nog zo’n prestatie neer te zetten. We hebben tijd nodig om op adem te komen en te herstellen. Zoals ik ooit mijn atleten zei: “De helft van de training is rust”. Het herstel maakt je sterker. Waarom doen we dat niet in ons dagelijks bestaan of op ons werk. Het één is nog niet af of het volgende dienst zich aan. We rennen meerdere wedstrijden tegelijkertijd. Dat kan niet.

Ik heb maar één deadline. En ik hoop dat het nog een poosje duurt voor ik die over ga. Voor die tijd ben ik best bereid druk te ervaren en te rennen. Hard te rennen zelfs. Ik wil grenzen zoeken, vinden en verleggen, ik wil de goede dingen doen en liefst goed. Maar ik wil niet zo hard dat ik erbij neer val. Dat zou jammer zijn… Ik ren dus wedstrijd voor wedstrijd met daartussen een herstelmoment.

Ik denk dat ik me zo maar even omkleed, m’n Saucony’s aantrek en de buitenlucht in ga voor een rondje Kniphorstbos.

Ik wens jou en allen die je lief zijn een inspirerend en levenslustig 2018!