Daar dreef ze… haar mond open en haar ogen zielloos starend naar het niets. Het leven had haar geruisloos verlaten… “Ze is dood, terwijl ze iedere dag eten van mij krijgt…”. De verbazing was van haar gezicht af te lezen. En ook verdriet, onmacht en een vleugje schuld stroomden samen met haar tranen over haar wang. Twee jaar lang had zij – net als haar broer – de zorg voor een koikarper, een verjaardagscadeau nog wel. En nu drijft ze daar…dood.
Korte verhalen
Kronkelroutes
Het leek weer zo’n dag… een cursusdag. De derde in een reeks van acht, waarin complementair leiderschap in onze organisatie de boost krijgt die ze verdient. Samen met je complementaire maatje (in mijn geval dus een gedragswetenschapper) zouden we die dag op inhoud onze samenwerking onder de loep nemen en versterken. Echter, het leek zo’n dag.
Ubuntu
Daar stond het… Met koeienletters in de krant: “cliënten met een verstandelijke beperking”. BAM. Het onderscheid was gemaakt, het verschil geduid. “Met” impliceert dat er ook een categorie cliënten is “zonder”. Maar ja, zonder ben je geen cliënt. Woorden maken het verschil. Het bepaalt mede door welke bril je kijkt. Ook naar je medemens…