…daar stond ze! Tijdens de module “Bedrijfsethiek” werd mijn aandacht getrokken door een fraai gestileerde waterfles. Ze stond op één van onze tafels in de Kapel van resort “Kontakt der Kontinenten”. Ze was anders dan de andere flessen. Ze was blauw, in tegenstelling tot alle kleurloze soortgenootjes en had op mij een enorme aantrekkingskracht. Mooie vorm, indringende kleur en fraaie promotie-opdruk. Ik was stiekem verliefd en wilde haar mee naar huis. Een relikwie zeg maar.
Waar of niet?
“…de besmettingen nemen weer toe pap!”…Hoe weet je dat dan? “Stond vandaag in de krant pap”. Dus wat je leest in de krant staat is waar? “Uh nou, het was ook op het acht uur journaal…” Dus wat je ziet en hoort op TV is ook waar? “Tja wat wil je nou pap…is dit een overhoring ofzo? Ze schrijven het toch en ze zeggen het toch”? Dat klopt, maar is het ook waar?
Wat puzzelt jou?
…en ik mis hem. Elke dag. Zijn tederheid, liefde en verwachtingsvolle lege blik. Zijn geur, zijn geluidjes en zijn lach. En dat gemis zal er altijd zijn, want Bas is niet meer onder ons. De verleiding loert om die herinneringen dagelijks op te hoesten. Ik merk dat ik daardoor de rest van de wereld om mij heen minder scherp waarneem en gestaag vervreemd van mezelf en mijn omgeving.